 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Як узьняты высака муры
Пад адкрытым неба парасонам.
Над каменным пляцам камары
Засьпявалі нудна тонкім звонам.
Дзе ім піць, смактаць чыю ім кроў?
Ня гудзе гамонка мужыкова,
I ня гоняць чэраду кароў
Дый падкова цокне выпадкова.
А ў маёй краіне вечары!
I прыгожых песьняў шмат было там!
Камары ў палескім гушчары
Хмараю віліся над балотам.
Там наедна й весела яны
Роямі кружылі між тавару.
Дзень згараў, і вечар плыў ляны
У патоках сонечнага вару.
Я цікаўным хлопцам быў тады.
Слухаў часта дзедавыя казкі
Пра чужыя вёскі й гарады,
Дзе цьвітуць няведамыя краскі.
Дзед казаў, хоць і малы камар,
А за вёрстаў тысячы лятае.
Зь ім і я ляцеў на крылах мар
Ў даль, дзе доля лепшая вiтае.
А нідзе я долі не знайшоў
I далёка лёс мяне закінуў
Ад маіх загубленых сяброў
У нязгаслы прысак успамінаў.
Там, дзе Беларусь мая жыве,
Зацьвітаюць красна ў полі краскі.
Цьвіркуны іграюць у траве
На сваіх цымбалах песьню ласкі.
I смуткую я каля муроў.
Шэрыя чужыя камяніцы!
Можа часам з пару камароў
Прыблукалі з роднае зямліцы.
О, як быў-бы гэтым рады я!
Хай сядзелі-б на маёй далоні.
Бацькаўшчына снілася-б мая,
I лясы і ветлыя аблоні.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
